Nikos Kessanlis
Νίκος Κεσσανλής
Το 1948 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου φοιτά στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη και εργάζεται στο εργαστήριο του Γιάννη Σπυρόπουλου και του Νίκου Νικολάου. Τα πρώτα του έργα, κυρίως ελαιογραφίες, ακολουθούν τη μετακυβιστική, ακαδημαϊκή διδασκαλία που κυριαρχούσε στην Α.Σ.Κ.Τ. Το 1955 με υποτροφία του Ιταλικού Ινστιτούτου Αθηνών μεταβαίνει στη Ρώμη για να σπουδάσει συντήρηση στη Σχολή Συντήρησης Έργων Τέχνης. Προσεγγίζοντας τον προβληματισμό της άμορφης τέχνης και του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, ο καλλιτέχνης δημιουργεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 τους Τοίχους, μια σειρά συνθέσεων από επικολλήσεις, εκδορές και επάλληλες επιστρωματώσεις πυκνής χρωματικής μάζας. Το 1961 εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου συνδέεται στενά με την ομάδα των Νέων Ρεαλιστών και τον θεωρητικό τους Πιέρ Ρεστανύ. Την περίοδο αυτή αρχίζει να οικειοποιείται αντικείμενα (οbjets trouvés) και υφάσματα και δημιουργεί τη σειρά των Χειρονομιών. Όριο των αναζητήσεων του αυτών είναι η προκλητική Μεγάλη λευκή χειρονομία με την οποία παρεμβαίνει στο φουαγιέ του θεάτρου La Fenice στην έκθεση Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική του Πιέρ Ρεστανύ στο πλαίσιο της Μπιενάλε της Βενετίας το 1964.
Επόμενο στάδιο της εργασίας του αποτελεί η επέμβαση στη δομή της εικόνας μέσω των πειραματισμών με φωτομηχανικές αναπαραγωγές. Με τις Φαντασμαγορίες της ταυτότητας συμμετέχει το 1965 στην έκθεση Hommage à Nicephore Niepce στην Γκαλερί J που σηματοδοτεί την αρχή της Mec art (Μηχανικής τέχνης). Διευρύνοντας τις αναζητήσεις με φωτομηχανικά μέσα αρχίζει από το 1966 τη σειρά των Αναμορφώσεων. Τις δυνατότητες αποδόμησης της εικόνας επεκτείνει στις Μεταδομές, που δημιουργούνται από επεμβάσεις, επιζωγραφίσεις σε φωτογραφίες αναπαραγωγών κλασικών έργων. Από τη δεκαετία του ’80 ανανεώνει το ζωγραφικό του ύφος με τους Τοίχους, Προσωπογραφίες και τα Παλίμψηστα. Το 1996 επανεκτυπώνει φωτογραφίες των προηγούμενων σειρών σε Τσιμέντα. Το 1981 εκλέγεται καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. και από το 1991 διατελεί πρύτανης επιτυγχάνοντας την αναδιαμόρφωση και την ανανέωση της σχολής.
Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις διεθνώς (Μπιενάλε Βενετίας, 1958, 1976, 1988, Μπιενάλε Σάο Πάολο, 1961, 1963, Μπιενάλε Νέων, Παρίσι, 1963, 1965, Νίκος Κεσσανλής (αναδρομική 1955-1997), Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 1997, Μπιενάλε Αθήνας, 2007, Νίκος Κεσσανλής: "Από την ύλη στην εικόνα", Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας, 2007 κ.α.).